Işık Yok Ses Yok ki Şiiri - Kenan Gezici

Şimdi düşünecek çok şey var, lakin
Sus pus olmuş duruyor yar gecede.
İki eller birleşmiş duruyor çenede.
Alnına ışık süzmesi vursa ne yazar.

Başıboş sokaklar, ilan panolarında.
Zaman üşengeç, vakti zamanında.
Yerden gayrısına yoksam, duyulur.
Yiğidin hası önemsizdir şimdilerde.

En kaypağı dolaşıyor vitrinlerde.
Şimdi sen düşün düşünebilirsen.
Artık acıtmıyor kırık cam kırıkları.
Nasıl mı, delecek yeri kalmayınca.

Nihayetsiz kederlere gark olmuşsak.
Evimiz ocağımız yanmış tutuşmuş.
Borç aldığımız bir nefes sinede kalmış.
Arz parçalanmış gitsek te gelsek boşuna.

Karanlık girdaplarına, yandığım dehliz.
İnsanlık keşmekeş, mazlum kimsesiz.
Yiğitlik namerdin şehrinde kalmış.
Arz yere düşse yetmez bilesiniz.

Yüzüm zifir, karanlık yastıkta.
Yüzüme çıkmayan nankör orada.
Kilit tutmaz kapım, pencerem.
Yalana inanan başım bendedir.

Kenan Gezici 02/10/2025