Işık ve Aşk Şiiri - Mehmet Adil

En gizbe, en sote mekanların

En ağır yara almış canlısıyım şimdi

Bir el düşlerden uyandırırken

Bir sabah vakti

Ki ben en çok geceyi severken

Neden bilmem aklıma güneş geliveriyor

Sonra ışık ve aşk..

Kırılmışlığını farkediyorum kanatlarımın

Uçamıyorum..

Kesik soluklarım ciğerlerimde saklı

Nasılsa aşkı koydumya koynuna

Uzaklaşayım diyorum;

Işıktan, Aşktan, Kendimden

Uzaklaşayım

Kimselerin dikkat etmediği

Bir çiçeğin yaprağındaki

Damarlarında nefes alayım

Susayım… Susayım…