Işık saçandım Şiiri - Sinan Karakaş

NASIL DAYANDIM

Aklımdan gönlümden, seni geçirdim,
Yüreğim tutuştu, yandım da yandım,
Bir kez gel deseydin, hemen gelirdim,
Bilmem ki bunca yıl, nasıl dayandım.

Neyim varsa verdim, vefasız çıktın,
Ümidimi tuttun, kökünden yıktın,
Ölesiye sevdim, sevgiden bıktın,
Mutluluktan gökte, yıldız sayandım.

Gülmeye çalıştım, yüzünü astın,
Beni öldürmeye, var mıydı kastın,
Beni toprak sandın, üstüme bastın,
Hep seni düşündüm, hep seni andım.

Sen böyle değildin, sana ne oldu,
Yüreğimde açan, güllerim soldu,
Ağladım gözüme, kanlı yaş doldu,
Oysa ben çevreme, ışık saçandım.

Gündüzler güneşsiz, geceler zından,
Güzel söz çıkmaz mı senin ağzından,
Bana ne ellerin, bahar yazından,
Yıllarca boş yere, yandım da kandım.

İnsani içini, ellere döktü,
Sevdiğim vicdansız, ciğerim söktü,
Çaresiz kimsesiz, boynunu büktü,
Uyutmuştu yarim, artık uyandım