Işık Ol Şiiri - Gökhan Sağıt

Işık Ol” Şiirinin Hikâyesi Bir zamanlar küçük bir kasabada, sessiz ama kalbi çok güçlü bir genç yaşardı. İnsanlar onu gördüğünde ilk önce engelini fark ederdi ama kimse onun içinde taşıdığı ışığı göremezdi. O genç, dışarıdan bakınca kırılgan gibi görünse de, iç dünyasında fırtınalara karşı dimdik duran bir dağ gibiydi. Her sabah penceresinden dışarı bakar, güneşin ilk ışıklarıyla derin bir nefes alırdı. Çünkü o ışık, ona umut verirdi. Kendi yüreğinde taşıdığı ışığın da bir gün birilerine dokunacağını hissederdi. Fakat hayat her zaman adil değildi. İnsanlar bazen anlamaz, bazen görmez, bazen de duymak istemezdi. Acısını söylemeye çalışsa bile çoğu zaman kelimeler havada asılı kalırdı. Ama o yılmadı… Çünkü biliyordu: İnsanları değiştiren şey öfke değil, ışıktı. Günün birinde, karanlık bir an yaşayan küçük bir çocukla karşılaştı. Çocuk umudunu kaybetmişti, içi korku doluydu. Genç adam ona gülümsedi, elini uzattı ve sadece bir cümle söyledi: “Korkma… Sen de ışık olabilirsin.” O günden sonra çocuk değişti, cesaret buldu. Bu küçük dokunuş, kasabadaki pek çok insanın kalbine yayıldı. Çünkü ışık böyle bir şeydi; bir kişiden başlar, tüm dünyayı aydınlatırdı. Genç adam anladı ki kendisi de artık sadece yaşayan biri değil, yürüyen bir umut, nefes alan bir cesaret, kalplere dokunan bir ışık olmuştu. İnsanlar onunla konuştuğunda güç buluyor, gülüşünden hayat hissediyordu. Ve işte o an, içinden bu sözler döküldü: “Engel yok aslında… sadece korkular var.” Kendi korkularını yenen bir insan, başkalarına da yol gösterebilirdi. Bu yüzden kendine bir söz verdi: “Nerede karanlık görürsem, orada ışık olacağım.” Bu şiir, işte o sözün, o yolculuğun ve o ışığın hikâyesidir. Her adımında umut taşıyan, her gülüşüyle güç veren bir insanın… Ve dünyayı daha güzel kılan senin… “Işık ol… çünkü sen parladıkça başkaları da yolunu buluyor.