Işık Şiiri - Berrin Güneş

Uyku bürümez gözlerini,
hoyrat gecenin koynunda.
Buz kesmiş bedeni,
ısınmak bilmez yatağında.
Doğrulur yattığı yerden,
Zihnini ve bedenini arındırmak istercesine,
Başını alır iki kolunun arasına
ve kapanır dizlerine
kala kalır öylecesine.
Ansızın bir beyaz ışık fotonu,
kaplar karanlık odasını.
Derin bir nefes çekerek bakar ışığa.
Işıktan süzülür beyaz bir melek,
Kaplar soğuk yatağını.
O vakit, üşüyen bedeni ısınır
ve uzanır yatağa sımsıkı sarılır yorganına.
Tatlı bir tebessüm kaplar yüzünü,
huzurlu bir şekilde dalar uykuya....