Gözlerinde ki ışıltıyı öyle çok özlemişimki seni öyle gördükçe ayaklarına kapanıp hiç sönmemesini dilemek geldi içimden. Sırf sesini duyabilmek için telefonda bahane ettiğim konular ve konuşmamızın uzaması için yaptığım atılımlar … öyle çok özledim anlatamam. Takılıp kaldım, sığmıyorsun hiç bir yere, anlatamıyor hiçbirşey seni… yok, yok anlayamıyorum, anlatamıyorum! Bu nasıl bir sevgi? Hiç bir şey istemiyorum! Konuşma, bakma, sevme, istersen unut… ama sakın, sakın gözlerindeki parıltıyı yitirme,bırakma seni mutlu edenleri ….
10.03.2005 / 16:20 / ümit engin
Ümit EnginKayıt Tarihi : 23.5.2005 10:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!