İşigün Taşını Yasdanmaz Olmayan Sana ‘Âşık

İşigün taşını yasdanmaz olmayan sana ‘âşık
Meseldür kim tabîbâ sag olan baş istemez yasdık

Kanı ol bî-tekellüf bezm-gâhda oturup rindân
Surahî tura sâgar yüriye yanın yata yatık

N’ola kanlu yaşumdan deşt ü sahrâ lâle-zâr olsa
Bahâr oldı yine Tuna aka başladı bulanık

Dögündügüm cefâ taşı vü halkun seng-i ta’nıyle
Benüm sahrâ-yı sînem şimdi olmışdur temâşâlık

Nefes gör gel ruhun âyînesiyle diyü âl itdüm
Ölürken dahi ‘Âşık bûse aldum cânuna lâyık