Işığına Varamam Şiiri - Sevilay Çartık

Gizemli gözlerinde efsunludur bakışlar
Deryaları alt etmiş gül rengin kaybolmasın
Müjde düştü suyuna gözyaşında akışlar
Yedi düvel içinde yeşilin gam bulmasın
Pınarlardan süzülen ışığına varamam
Gizemli bakışları esir olup aramam

Bildiklerim yeterli yok terazinde denge
Âdemoğlu bir tuhaf bakarsan hamuruna
Eller doğru söylemiş çok kuvvetliymiş çenge
Fazla söz; olur ziyan! Kusuru görsen yine!
Dünyaları verseler bir daha adım atmam
Dev gördüğüm aynaya felek zehrini katmam

Sual etme külüme sen yürekteki mahşer
Aklı yitik yerlerde, şaştı; soluk geceler
Mayısı dert edinen yıldızda umut eşer
Aşk dehlizinde ateş yaktı dili heceler
Kimsesizler koyuna ‘Leyla- mecnun’ yazarım
Nihayeti olmayan gönüllere kızarım

Tökezlerken ayağım bulutların içinde
Süslenmez hayallerle yaşanmıyor nafile
Aşk dikeni kanatır ‘Oyun oynar’ biçimde!
Aynı gönül yolcusu olamadık el ele
Hüznü saklı divane, dönüp durur avare
Üç günlüktür bu dünya aşk dediğin biçare!
Sevilay Çartık