Karanlıkta yalnız başına otururken,
Bir kıpırtı geldi pencereme,
Dönüp baktım penceremdeki sese,
Ay ışığı girmek istedi karanlık odama,
Bırakmadı karanlıkta oturan adamı yalnızken.
Gölgesiyle bile dost olmazdı şair,
Karanlık hissiyatlarla ürperirken,
Işığın gölgesi yok derler,
Ay ışığının gölgesinin bedeni,
Odaya yansırken.
Kayıt Tarihi : 23.9.2023 19:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!