Işığın dansı Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Bu uzak denizde akşam usulca demlenirken
Her biri başka bir bulutun içine saklanmış
Yeniden doğacağı günlerin batımını bekleyen
Kaç milyon renk daha varmış göremediğim
Nice sesler kalmış hayal dahi edemediğim…
Bir dalga bir dalga daha karanlığın önü sıra
Mavi deniz siyaha boğulmadan az önce iştahla
Silip süpürüyor, kumlarda günden ne kaldıysa
Suya yazdığım şeyleri bilmem: hatırlamıyorum
Yoksa bir kalp mi çizmiştim, baş harflerimden
Bir ok delip geçiyordu sanki boyumdan boyuna…
Dünden zaten bir şey yoktu kırık hayallerin dışında
Resmin içine sıkışıp kalmış insanlar da görünmüyor
Akşamın gölgelerine sığınmış geceyi bekliyorlarsa
Uykuların arasına sıkışmış kalmış hayatlarında
Tek bir Rüya dahi göremeyen ölü ruhlar var oysa
Yelkenler toplanmış ihtiyaç kalmadığından galiba
Rüzgar da yorgun salınıyor, sakin gün batımında
Balığın çoğu suda uyuyor bazısı toplanmış tabakta
Yerimden katılıyorum ışığın kıyıdaki kıvrak dansına
Ama Ağzım kurudu, içmek eşlik etmek lazım şarkıya
Sözlerini bilmediğim dillerden çalınırken ardı ardına…

Yılmaz BEKTAŞ