..IŞIĞıM SÖNDÜ Şiiri - Onur Bilge

Gölge düşmez oldu, ışık vurmuyor
Dev korkmuş, fil gibi güçlü durmuyor
Karınca yıkılmış, hayal kurmuyor
Güneşi kim aldı? Işığım söndü.

Yürek aynı yürek, taşar gider ya
Ayak aynı ayak, koşar gider ya
İnsan sürünse de yaşar gider ya
Güneşi kim çaldı? Işığım söndü.

Yollar açılsaydı, kayıp gitseydim
Altı beş, on biri sayıp gitseydim
Aptal sürüsünü yayıp gitseydim
Güneş nerde kaldı? Işığım söndü.

Yol aynı yol, asfalt, koşamıyorum
Gönül aynı gönül, coşamıyorum
Sanki bu dünyada yaşamıyorum
Güneş keder saldı, ışığım söndü.

Şiirler yazdıran rüzgâr susuyor
Allah’ın belâsı, zehir kusuyor
Gölgesinden ürken korkak pusuyor
Güneş, kanlı saldı, ışığım söndü.

Mutluluk verirdi, ışın ışındı
Yağmur, fırtına, kar, bora kışındı
Gözlerimden gelen, yaşın yaşındı
Güneş nurdan şaldı, ışığım söndü.

Işınlar sevgiydi, ışınlar ayak
Bazen tema oldu, bazen de uyak
Yüce'den Yüce'ye yapılan kayak
Güneş dilde baldı, ışığım söndü.

Hiçbir sızıntı yok, zifiri zindan
Yararlanamadım tek bir ışından
Zülfükâr öfkeyle çıkınca kından
Güneş kalbe daldı, ışığım söndü.

Yarınlar karanlık, şimşek çakmıyor
Gösterdiğim yöne kimse bakmıyor
Okyanus bekliyor, nehir akmıyor
Güneş, çıkmaz faldı, ışığım söndü.

Sarsılmaz bir iman, merak da vardı
Sırat üzerinde durak da vardı
O/Nur çağırmıştı, Burak da vardı
Güneş geri kaldı, ışığım söndü.