Işığı yeniden yakalamk Şiiri - İlyas Kaplan

insan hiç yenilmez mi
ben zaten hiç güzelliklere kolay varmanın
bir yolu olduğuna inanmam…
ve bir de yenilmeden zafer elde edilebileceğine
insanın hiç yenik düşmeden
sürekli galip gelebileceğine ikna olmam
bana göre insan bir an yeniktir
bir an galip

belki kızmaya, küsmeye, nefret etmeye
tonlarca haklı sebebimiz
bizi aklayacak cümlelerimiz var
bunlara yenik düşmeden sevmeye yol almak
kolay mı

ağırlığınca sevgi koymalı kefeye
tam kızacakken
tam nefret edecekken sevmeyi başarmalı
bir yenik düşüyorsa insan
bin kez galip gelmeli
düştüğü yerden
kalkabilmeyi becermeli

hal böyleyken
yeniden var eden mucize sevgidir
insan zamanla kalbinin iyileştiğini hisseder
işte böyle başlar uzun yolculuklar
bu zaman dilimine ömür derler

hayat aslında
bir geri dönüş mücadelesinden ibaret
bulunduğumuz her mekan
her şeyiyle
bir mücadele alanı
olmayan bir hadisenin peşinde değiliz
insan verdiği içsel mücadele ile kıymet kazanır
öyle kendiliğinden
mücadele vermeksizin kazanılsaydı
değeri fani alemde
Allah katında da bu denli yüksek olmazdı
herhalde

dünya dediğimiz mesken
insanı olması gerekenlerden
bir hayli uzaklara götürür
beden bize en tanıdık varlığımız
ruh ise daha uzak gibi gelse de
bazen bedenin ruha yetişmesi gerekebilir

Allah ruhlarımızı en güzel şekilde var etmiş
bize bahşedilen bir bedende bu geçici mekana göndermiş
öyleyse yaratılmış en güzel ruha
bedeni faaliyetlerle yetişmek gerek
aklımızın bir kısmı bedende
bir kısmı da ruha ait
yoksa beden ruha nasıl yetişecek

umudunu kaybetmiş her insan
bir gün her şeyin olağanüstü bir şekilde değişmesini ister
işte bu aradığı değişimin
gelmesini bekler

her şeyini kaybetmiş bir insana
güç veren yine umuttur
bizi sıfırdan yüze çıkaran yine umut
yaşamak için
yaşamaya devam etmek için

bazı zamanlarda umudumuz sıklıkla azalır
umut duygusu tükenir
hatta kaybolur
ışığı yeniden yakalayabilmek için
bir sebebe ihtiyaç duyarız
bizden aşkın bir Varlığın lütfuna
merhametine, çağrısına...

yahut bir evin pencere pervazındaki çiçeğin
ifade ettiği anlama varıncaya dek
özlemle yad edilecek bir dönemi ararız
hangi ahval ve şeraitte olursa olsun
bıkmadan, usanmadan, yorulmadan
yeni bir güne şevkle başlatan şeyin
bizatihi umut olduğunu fark ederiz

yüreğimiz
yeniden doğuşun
ezelden gelip
ebede gitmenin muştusunu alır
tam vaktinde
ne erken
ne de geç

redfer