Işığı Bekleyenler Şiiri - Devrim Öner

Dolarken göğüs kafesimizin içine
geçmiş sızısı her siyahlığında vaktin,
süzülerek gökselden bir ışığın
aydınlık getireceğini ümit ediyorduk.

Işık güzel ışık,
Ne çok bekliyorduk seni...
Sadece beklemeli miydi siyahlığa yatkın bilinçlerimiz, yitikliğini?
Beklerken anlamıyorduk şimdinin rengini.

Sönmezdi ışık.
Düş yenilenirdi, iyileşirdi sayesinde vaktin.
Kolay değildi bakmak ışığa henüz, hassastı gözlerimiz.
Bakmaktan değil de hissetmekten doğardı ışık,
hissediyorduk onu bir çoğumuz günden güne.
Son bulması için geçmiş sızısının,
aydınlığı gerekti ışığın bize.

İnsan bazen sadece beyaz giymek istiyordu,
ışık olmak istiyordu,
sonsuza dek!