Işığa uçuş Şiiri - Gürsel Pal

Bu yalan düzen içinde,
SIKILMAMAK ELDE DEĞİL BİLİYORUM.
NE YANA BAKSAN BİR KARANLIK
OYSA BEN HEP IŞIĞI İSTİYORUM.
BELKİ DE KENDİMCE
KENDİM İÇİN SEÇİYORUM.
IŞIĞA UÇAN PERVANELER GİBİYİM,
ÖYLESİNE DÖNÜYOR Kİ BAŞIM
ANLIYORUM Kİ O IŞIKLARDA
KAYBOLMUŞ YAŞAMIM GİBİ
YAŞAMLAR GİZLİ.
YALANCI BİR AYDINLIK
İÇİNE ÇEKİYOR RUHUMU
VE ARDINDAN KARARIYOR EVREN
OYSA BEN KARANLIKTAN NEFRET EDERİM,
İÇTEDE OLSA DIŞTADA OLSA NE FARKEDER Kİ?
KARANLIK BOĞAR BİR ANDA ÜMİTLERİNİ
BEN YAKICI AYDINLIĞA UÇMAK İSTİYORUM.
IŞIĞA ULAŞIP ONUN İÇİN ÖLMEKSE YAŞAM,
PERVANE BÖCEKLERİNE SAYGI DUYUYORUM.
MÜHİM OLAN IŞIKTA ÖLMEK VE ONUN İÇİN CAN VERMEK.
BEN KARANLIKLARI SEVMİYORUM.
GERÇEK IŞIĞA HASRETİM,
ONU ARIYOR GÖZLERİM.
VE UÇUYOR, UÇUYORUM.....

MELANKOLİ..........