İsi-Yir Şiiri - İlhan Fuat

I

anısı bellekte karelenmiş fotoğraf
geçmişi düşülen notlar
kayıp gidiyor altımızdan anaç zaman

ben işte
bu aykırık gidişte
kendimle başa çıkmaya
çalışkan..Dostlarımı özledim
Istanbul ki üç yaşımdan bu yana ilk liman
göçemen başlangıçlarım martılara ve aşka

mevsim balıklamıştır
Bağlarbaşı dumansı
kırmızı şaraba yatırsak diyorum geceyi
samansı yollarda uldız kırıntılarıyla bir

II

karanfil kokuyor yarin, usulca ensesinden
gece akmaya başlıyor o yarılmış yerinden
varoşlardaki boş odasında
gözlerinde denizler biriktirmiş bir adam
ıssız öyküler çiziktiriyor eskimiş kağıtlara...

III

Ankara ilkbaharı gibi mağrur
batırsam kendimi gafil
ve hayat dışlardı seni sevişken gölgeleriyle

sislendi işte rakı, kiraz dudaklar harbi
beni yalnız bırakma karanfil gibi açarım
ıssız katmerlerinde kendimi dolaşarak

IV

sonbaharda nar ağaçları evlerinin arkası
kalebent eskizler içerilmiş, manidar
ve seni o en kesik yerinden öpüşüm

ince bir parantezi var şimdi hayatın ritminin
Server hocanın kalın gözlükleri gibi bu gün
tekerlekli sandelyede gaziler geçidinin

ve Bedrettin hoca nın vurulması bir Ankara çıkmazında
tayyare subayı bi ağabeyin göz yaşlarında
dikenli bi hüzün, İttihat ve Terakki sularında
İstanbulun

sevgilimle el ele bi sokağa çıkma
yasağını delerek yürüdüktü
Taksim’den, Yedikuleye
aylardan incir ayı, bacaklarımıza sıkıyorlardı kurşunu
Çapa Kan Merkezi’nde bi anons olarak bekliyorduk
morarmış dudaklarımızla

ince bir parantezi var şimdi hayatın ritminin

ve bir güzel sanatlar öğrencisinin
vurulmadan önceki son fotoğrafı, Fındıklı da
katili bulunabilmiş değil hala
ısırdığı bir çiçek duruyor fotoğrafta
bir ilk yaz gülüşü ile birlik

ellerime dair, sonbaharda nar ağaçları
bu kış öncesi..kilitlemişiz kendimizi
sarhoş bi mutluluğa,....Kış dediğin belli olmaz
kar boran, ikili aşklarımızda gelecek kayguları
belki olası cennetler imgelemimizde..Fakat
nerde kaldı tözü felsefenin ve estetiğin

bu kadar da acımasız bi halisilasyon
yaşam beni ötelemede

İsi-Yir: Tunanın Karadenize döküldüğü yere Asyadan gelenlerin, toplanma yeri anlamında verdikleri çok eski bir ad.

Uldız: Yıldız