İshak Özlü Şiirleri - Şair İshak Özlü

Bulundugu yerden fersah fersah ileride olması gereken kadınlarımıza ithaf olunur.

Ana,bacı gardaş deriz,
Anayı dinlemez üzeriz.
Bacıya kızar döveriz,
Gardaş biz yanlış ederiz.

Bir güzele gönül verdim,
Gönül kanatlandı yavaş yavaş.
Girip bahçesine güllerin derdim,
Yükseldim bulutlara yavaş yavaş.

Güzelin yüzü kıblem oldu,

Cihan padişahı Kanuni'nin gözdesi,
Tuna'nın incisi,serhat kalesi,
Kızılelma camiinde tekbir sesleri,
Duyulur Almanya içlerinde nefesleri.

Estergonla ülkemde güneş batmaz,

Güzeller gördüm kimi leyla kimi aslı bakar,
Yıldız gözleri sınır tanımaz gönüle akar.
Her bir bakış gizemince ruhumda ateş yakar,
Ama hiç biride SEN gibi yürekten bakmıyor.

Gün oldu hafta bir lokma ekmeğe muhtaç kaldım,

Ruhumda fırtınalar delirmiş eser,
Limana hasret beklerim.
Umutsuzluk daglarca yolumu keser,
Yola hasret beklerim.

Dil söylemek,el yazmak ister,

Razgrat güne merhaba diyordu,
Güne bakanlar sevdalısına dönerken.
Zeytin gözlerin umutla bakıyordu,
Papatya falları bir bir açarken.

Tuna nehri gizemli akıyordu,

Uzun yıllar geçti,
Ne bir söz,
Ne bir temas.

Cenazeye geldigin gün,
Sarıldın ya!

Konuşmazsa diller gelecek tuzak,
Konuş,baharda eriyen kış gibi.
Kır zincirlerini durma öyle uzak,
Yaklaş yuvasına dönen kuş gibi.

Dert aşıga yazgı derman maşuga,

Ulu bir çınardım,
Köklerim toprakta.
Eksilmezdi,
Dallarımdan sesler.
Bulutlarım vardı,
Yagmur yüklü.

Keder girdabında nefessiz duygularım,
Bogulurken İstanbul sokaklarında.
Özgür bıraktı ruhumu,kaygılarım.
Saklıköy'ün giz yüklü odalarında.

Çimenin koyu yeşilinde gözlerin,