İşgal Altında... Şiiri - Arif Altunbaş

Nice gece baskınlarından,
Fırtınalardan ve depremlerden sonra,
Fay hattında yaşamanın ezikliğini duydum
Postal sesleriyle uyandığımda
Rüyalarım kurşunlanmış bir serçe kuşu
Çarmıha gerilmiş düşüncelerim
Düşlerim işgal altında…

Okullar, meydanlar, camiler
Adam gibi duruşuyla minareler
Sessiz çığlıları kimsesizlerin
Yeni doğan bebeklerin çığlıkları da
Bir hançer gibi saplanır yabancılığıma
Kendimi kaybettim kendi yurdumda
Benliğim ve kimliğim işgal altında…

Kitaplarım, defterlerim, kalemim
Zincirlere tutsak suç aleti fikrim
Dünyam demir mazgallar ardında
Zindanlardır artık ikinci evim
Güneş göz kırpan eski bir dost gibi
Susarak anlatırım apaçık gerçekleri
Özgürlüğüm işgal altında…

Ateşten bir gömlektir konuşmak
Sessizce okumak, adam gibi yazmak
İnsanca yaşamak bu topraklarda
Bana çok görülür öz vatanımda
Halkımız; İç düşman, inancımız; İrtica
Toprağım, tarlam, köyüm, şehrim
Ordum ve Yurdum işgal altında