İşgal! .... Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Bir de, ağlamayı düşün hesaptan
Artık, dökecek gözyaşımız yok gayrı
Kadına yitik, bebeye tutuk bakışlarımız

Onca sesimizi, duyan olmadı
Bu topraklar bizim dedik, söyledik
Zindanlarınızda boğuldu haykırışlarımız

Kardeştik, namusluyduk, insandık,
Kürt’çe bakar, Türk'çe konuşur,
Laz’ca düşünürdü arkadaşlarımız

Hepimiz bilirdik yar kokusunu
Gökyüzünden bir yıldız seçmesini
Dalıp gitmesini dumanında öfkenin

Söylediklerin yazılırdı ay’a, buluta
Sabırla beklerdin saatin geçmesini
Ve bin özlemle sevişmesini gecenin
……….

Yoksul bir gece bekçisinin ayak sesinde
Yırtılırdı gecenin mahremiyeti
Orgazmını yaşardı devr-i saltanat
Sokakta kalan sahipsiz çocuğun nefesinde

Gülümserdi yüzlerine insanların
İçinde anlatamadığı, söküp atamadığı
Utancını taşırdı çocuk olmanın

Sustuğu için yoksul,
Söylediği için mahpus
Cebinde insanlar biriken savcı
Kalem kırmanın vicdan azabında, Sus!

Cümleleri sarhoş naralar atarken
Bilgeliğinde sızıp kalan zavallı
Sattığı kalemin sermayesinde sefil

Başlık parasına satılan Onuru
Döktüğü gözyaşında silen kadın
Yazdığı her hikayede yalnız

……..

Keşke kendiniz olabilseydiniz
Ecnebi bakışların kölesi bir aşk
Yalancı düş’teki kadın seviştiğiniz

Çaldığınız emek,
Sofranızda kurtlanmış yemek
Nasıl da kaldırıyor mideniz...

Sözlerinizde süslü yalan
Gözlerinizde şehvetin izi
Irza geçilmiş namusunuzda talan!

Resmi kayıtlara geçmeyen iştigal
Soysuz pazarlık, yalancı hürriyet
Düne ertelenmiş geç kalan işgal! !