Ağaç işgalde
toprak,umut işgalde
vurulmuş prangaları çürütüyor bileklerinde
küf kokan gözyaşları mahkum kurumaya
suları kurumuş bir nehir gibi
çorak çığlıklar atmaya alışkın
kan yüklü bilekleri ölüme bakıyor
doğum sancısı ağlatıyor bir bebeği
gülüşler sonsuz bir işgalde.
Depremler insan seçiyor binalarda
gül yüzlü çocuğu kucaklayıp götürüyor
fay çatlaklarında kırılıyor inandığım hayat
lav akan derelerde ateşten kayıklarım var
bunalınca yakıyorum yüreğimin ucunu
kaf dağında dev kesiliyorum
gözlerinin karşısında utangaç bir çocuk
ah bu çelişkiler,çelişkilerim!
Kim bakıyor o karanlıktan bana?
İşte apaydınlık görüyorum
bin çeşit yağmur görmüş kuş sürüsü
ben de göçsem sizinle uzaklara
uçurtmanın kuyruğuna öpücük kondursam
gece olunca serseri dolaşsam
gölgemi serdiğim kıldan raylardan
bir buharlı olup esip geçsem
dağdan gelen ıslık sesinde bulsam son türkümü
bu işgal ordusunu darmadağın etsem
ki olmuyor işte
çünkü tüm ruhum bitmez bir işgalde.
17.05.2009
ANKARA
Kayıt Tarihi : 11.6.2013 19:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!