İşe Bak Şiiri - Levent Topludal

Epey oldu bağrım yaralanalı;
Sen daha küçüksün, çoktan bir iş bu.
Gözlerim hayata aralanalı
Her gün vurulurum, oktan bir iş bu.

Karada, denizde mahkûm yürürüm;
Maskara bir nefes alır veririm;
Ağlarken milleti eğlendiririm;
Sirkte top oynatır, foktan bir iş bu.

Yeryüzü cehennem, her yanda ahlar;
Dünyadan yükselen tüh tühler, vahlar;
Kalenin ardına saklanır şahlar;
Hayat bir satrançsa, roktan bir iş bu.

Acılar üstünde günlerce şölen;
Boşuna yaşayan, boşuna ölen.
İnsanları biraz tanıyınca ben
Dehşetle irkildim, şoktan bir iş bu.

Her kazma komşunun sapı komşusu,
Tınmıyor yutarken hapı komşusu.
Tıkınmakta açın kapı komşusu;
İnsaf midelerde, toktan bir iş bu.

Bu koca sürüye uymaktan cayıp
Düşeni kaldırmak çok yerde ayıp.
Anlayış gurbette, itimat kayıp,
Dostluk yok, ilgi yok, yoktan bir iş bu.

Evlat, bir ibrettir burda verdiğim;
Ne dostumun, ne düşmanın derdiyim.
Ruhsuz bir toplumun yıkık ferdiyim,
“What” diye sorarsan, b..tan bir iş bu.
Aralık 2002