İşçiler Şiiri - Naki Aydoğan

İşçiler
Ölüm ölüm ölüm
İnsan kaç yaşında ölür
Gençlere bak ölmüş
Mükemmelleşmiş
Henüz toprak olmamış
Ruhu donmuş
Fragman çalışır
Film boyu yatar
İşinde
Bir şey dersin güler geçer
Hey hangi hikâyenin tembeli yatarsın
Kalkar canım şişi gelince
Mesaisi bitince
Kalkar evine gider
Sık sık izin alır tatlı işine gider
Eker biçer satar
Diğeri götürü iş alır ustalık satar
Bu işi anasının rahmi olmuş yatar
Kalkar gider gelir yatar
Bu yerin yerlisi bu yerin şehirlisi
Bak bu da gurbetçi çalışır
Burada çalışır dışarıda çalışır
İş buldukça çalışır
İş bulamazsa yatamaz uyuyamaz
Anasından uzak karısından ırak
İşçiler
Kalkın doğun yine yeni güne
Ananızın rahmi gibi yattığınız yer
Bu yerden

İlk insan avcıydı
Aslandı
Avlağını yedi
Huyunu suyunu aldı
Başladı toplamaya
Yemiş dene ot
Tosun oldu koç oldu teke kaldı
Sonra ata eşeğe bindi katır doğdu
Köpek
Ezelden beri hislerini koklardı
Kedi sonra kendi oldu
Köyden kente evirildi
Kedi köpek gibi gezdi
Sonra iş buldu işçi oldu
Kum saati tersine çevrildi
Bildiği her şey eşyası üretildi
Eşyasıyla taşındı taşıdı göçtü kondu
Şimdi memur kaldı
Devlet memuru iyiydi
İşçi memur arası taşeron iş kalmadı
Yasadışı mafyaydı kaçak olan her şeye
Sonra kaçak bilgiye korsan oldu
Teknolojiye hacker
Her işe tembel yatalak kaldı
Niye iş elindeki cep telefonundaki oyunlar olunca
Kendiyle oynadı bozdu
Şimdi her şeye bozuk bir kâğıt paraya tavlanır
İşi bir alsın
Yine oynar kendiyle sonra kıvrılır yatar
Ne olacak insanın hali
İşçiliğini yitirince

Robot
Çalıştırılınca oynayacak kapatılınca kalacak
Kendi kendine uyanınca insan yine doğacak