İşçiler Şiiri - Zeki Tüyen

sustu lokomotif gürültüsü kırma makinesinin
yaz öncülünde öğle paydosu güneş
alınlarındaki teri gururla sildiler
bir soluk yaşam namlusunda etkin
işçiler

dudaklarında unutulmuş sigaralar
çıplak elleri nasırlaşmış kürek tutmaktan
hepsinin başında kasket tozlu topraklı
kimi sivas'tan kalkıp gelmiş, kimi tokat'tan
gözleri altın sesli kuşlar gibi çiler
ve yüreklerinde geldikleri yerin özlemi
işçiler

bir koşu öte bakkala uğradılar
bir ekmek aldılar bir şişe ayran
oturdular öylece tırnakları sökük toprağa
doydular lokmaları ayrana bandıra bandıra
derin suskunluk boğazlarında haykıran
uzandılar toprağın üstüne gölgelik
bir sevdalı türkü tutturdular köylerinden
gözlerinden geçiverdi ova tepe bahçelik
sonra koştular çeşmeye kana kana su içtiler
cam kırığı yaşamakta yoksulluğun izdüşümü
işçiler

ankara; 3.04.1975