İşaret Parmağı Şiiri - Mustafa Ergin Kılıç

hiç bilmedi işlerken toprağın ölüm olduğunu! ...

demiştim anneme bir nehir akar bir çocuk bakar
bir çocuk akar bir nehir bakar
su çocuksar çocuk susar!
artık bir ırmak kadar oldun derken yatağında

dikmek iyidir bir şeyleri
insan bazen sökülmek ister!
kesmek azaltmaz kumaşı
yaraya dökümdür anne
ve makas yaraya biçim

sırtımdaki duvarı bir adım geri aldılar
hayata sorsan
odamı genişletmek zorunda kaldılar

bir gece ansiklopedi tararken öldüm
milat sahafta arastada
hiç basılmamış kitabımı ararken

şimdi tozunu göstermeyen bir rafım
soluk almam lazım
bana işaret parmağınızı basın!