İsa Yıldıran Şiirleri - Şair İsa Yıldıran

Topraktan da öteye sözlenmiştik
Yuvamızı kurup közlemiştik,
Cennete birlikteliğe söz vermiştik,
Sözlerimize ne oldu sevdiğim?

Acımız zamanla geçer mi hiç,

Ne gizli hesabın, ne bilinmez sırrın var,
Bir cam gibi şeffafsın, onurumuzsun sen Reis.
Her tavrına hayranım, meftun ettin beni zar,
Yürekleri kaplayan, irademizsin sen Reis.

Mümin olan vasfından, kulluk olmuş o beden,

Yaratılmışı yaratandan dolayı severim.
Yaşamdan zevk almasını da bilirim.
Herkesi kendim gibi görürüm.
Sevdim mi ben adam gibi severim.

Gülizar içinde kırmızı gül severim.

Hayalin odamda gezdi dolaştı,
Diyardan diyara götürdü beni.
Hasretin gönlümü doldurup taştı,
Yangınlar içine attı bedeni.

Ne olur gülüver, acımı dindir,

Sen benim gönlümde yediverendin,
Neşeme neşeyi katıverendin,
Kışımı bahara çekiverdin,
Hazanda bıraktın şimdi nerdesin?

Gönül bağımdaki gülü derendin,

Nurunla aydınlatıp, gülüşünle yıkasan,
Birlikte ağlasan benle, birlikte gülsen.
Halime acıyıp, narin elinle,
Dökülen gözyaşımı sevginle silsen.

Bilmem çıkarmıyım yarına,

''Sevgi var yaşa sevgi nasıl desem aşk var ya''
Ezgisi ile hatıralarımda yer etmişti.
Gençti Sevgi,
Kırılgandı,narin, ve de çok güzeldi.
Akranları hayatın içine akarken zevkü sefa içinde
O hayatın yükünü yüklendi sırtına.

Sevgi ile açılır barışın yolu,
Yerler, gökler sevgiyle dolu,
Yürektedir sevdanın kolu,
Budur ebediyete açılan ahiret yolu.

Ruh konuşunca susar bütün diller,

Seviyorum seni,
Başkaları gibi değil
Kendim gibi.
Seviyorum seni
Duyduğun, gördüğün hiçbir sevgiye benzemez
Kendim gibi.

Besmeleyi sözünün başına,
Hamdi her işinin sonuna,
Allah'ı bütün işine
Karıştırdığın için seviyoruz seni uzun adam.

Kader kabul edilen fakirliğe,