Bu gün çok dertliyim anne
O, da yok sen de yoksun anne
Artık güneşim de yok anne
Her şeyim seninle gitti anne
Bu gün çok dertliyim anne
BEN ÖZÜRLÜYÜM ARKADAŞ
Hangi zifiri karanlık şehrin gölgesin de’
Fazlası yok uzağı olan sahillere.
Kenar mahallelerin kaldırımlarına
Ben özürlüyüm arkadaş..
Eksiğim yok fazlam var
Bir adam yirmi iki numaralı kutlukta
Otobüsün tozlanmış camın dan bakıyor
Kaybolan tozlanan umutlarına
Bir adam yirmi iki numaralı koltukta
Parke taşlarının tozlanmış günah üstüne
Biz ayrı dünyanın kullarıyız
Sen düz tabanlı içi deri keçeli ayakkabı geyersin
Ben se kara lastik pilaç
Sen yırtık pantolonlu moda ben ise
Ütülü düz kumaş ve gömlek
Bencil İnsan
Bazen bir bardak çaydır insan
Paylaşmayı bilmeyen
Çay kaşığıdır şekerdir yeri geldiği zaman
Bencildir insan söylenen sözün arkasın da durmayan
Ezan Okunuyor yine
Ezan okunuyor yine içim de’bir kıpırtı
Otuz derece haraletle rabbimin sözlerini dinliyorum
Odamın ufak güneş girmeyen penceresin de! ’
Rüzgar sesi dalgalı geliyor yine kulağıma
Yağmur geliyor yine üzeri çinkolu iki odalı eve
İstanbul’da büyük yılbaşı dedikleri
Adına eylençe koydukları
Kız kulesinin ışıkları
Kaldırımı döynüyor
Ezeli kandil simitleri
Sultan Ahmet sol’da galata sağda
KÖŞE YAZIM
MALBORA isa sayan
Nezir adın da bir kardeşim. okuldan arta kalan boş vaktini ara sıra babasının bekçilik yaptığı fabrikaya babasının yerine gidiyor du.bu kardeşim ben den.beş yaş küçüktü ama yaş ihtibarıyla bazı eksikleri olmasına rağmen eğtimi de son derece iyi idi ama bazı eksikleri de’ yok değil di kendimce.bir gün nezir kardeşim babasının yerine yine oraya gitmişti.beni aradı abi yalnızım yanıma gelirmisin sohbet ederiz.canım çok sıkılıyor.sen gel ben çayı hazırlarım dedi. ben de bunun üzerine yarım saat arayla kapıyı çaldım beni nezir karşıladı çaylar hazırlanmıştı.biraz sohbetin ardın dan nezir bana abi içeri de biro odası var kapı kilitli ama açarız bilgisayarlarla biraz takılırız demişti.bu olaya gönlüm elvermiyordu ama onu kırmamak için tamam dedim.ama aklıma hemen bir olay takılmıştı.bir amcaya geçmiş yıllar da istemiyerek kulak misafiri olmuştum.olay şöyleydi.abinin birisi bir iş yerin de gece bekçiliği yapıyormuş.hafta sonları kimse olmadığı için bazı zaman lar oğlunu gönderiyormuş.bu biraz devam etmiş.
Oğlunun iş yerin de canı sıkılmış.yan tarafta oda varmış ama kilitliğimiş.kapıyı biraz yorlamış açmış.içeride biraz oturmuş bu oturmanın neticesin de kapıya masanın bir bölümün de parmak izi kalmış.tabi çoçuğun bundan haberi yokmuş.daha kötüsü çocuk o gece bir şüre uyuya kalmış işte ne olduysa bu sıra içeri onu takip eden bir hırsız girmiş.
Onun zorlayarak girdiği odada bir miktar bara varmış onu alip son sürat orayı terk etmiş.tabi çocuğun bun dan haberi yok çocukta sabah olunca işçiler gelince ordan ayrılmış.
Saat on, olunca bu olay anlaşılmış polise haber vermişler parmak izi derken,her şey anlaşılmış masa da kapının bir bölümün de çocuğun parmak iziymiş.babasını çağırmışlar ama hiçbir şey elde edememiş babası çocuk hapsin yolunu tutmuş. Okuldan da ayrılmış çocuğun bir anlık hatası hem kendine hem de babasının işine son vermiş.tabi çocuğun sicilide bozulmuş. İşte aklıma gelen ilk bu olaydı ben bu olay üzerine arkadaşımı uyarmalıydım.ama ona orda ne kadar nasihat etsem or da 90 sayfalık bir roman yassam da o’ nun bunu anlamayacağını biliyordum.ben ordan gittikten sonra da burayı açacaktı.bundan emindim.arkadaşımın o çocuğun durumuna düşmesini sicilinin buzulmasını asla istemiyordum.çün kü o benim için değerliydi.bu olay üzerin de kafam da tasarladığım senaryoyu uygulamaya başladım.
MÜNÜBÜSTE KONUŞAN YİRMİ İKİLİK GENÇLER
Sabah beş otuz da kalkıyorum abi
Kahfaltı yapamadan çıkıyorum evden
Annemi babamı Marmara depremin de kayıp ettim
Kendimi çok yalnız hissediyorum abi
Ben çok yoruluyorum abi
Merhaba umut ben geldim.
Bu sefer nasırlı ellerimle geldim sana
Derdin’ya bana
Umutsuz kalınca beni, umudu hayal et.
Ben umut’um sen de’ hayallerim
Yaptıklarım her şey sensin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!