İsa Sayan Şiirleri - Şair İsa Sayan

Yalnız adam Kum Tanesi

Uzak martılar ve kırlangıçlar diyarı
Alabildiğince dalga sesleri
Çığlık çılığa denizi dinliyorum
Kimsenin görmediği o taşın üzerin de

Ellerim ellerin de ‘ artık; ,
Bırakma beni kaybolurum,,.
Sonra gözlerin gelir aklıma,’boğulur,.
Sonra kalbin titremeye başlar,; ’
İşte o’ zaman gelir hazin sonun; .
Acılı sevda bu olsa gerek; ,

Ağaç çok sevinçli
İlk baharın seher vakti
Dallar’ da bir hareketli
Uçan kuşlar dan belli
Yine ilk bahar yağmurları.
Geliyor kırmızı siyah toprağa

KÖŞE YAZIM
MALBORA isa sayan
Nezir adın da bir kardeşim. okuldan arta kalan boş vaktini ara sıra babasının bekçilik yaptığı fabrikaya babasının yerine gidiyor du.bu kardeşim ben den.beş yaş küçüktü ama yaş ihtibarıyla bazı eksikleri olmasına rağmen eğtimi de son derece iyi idi ama bazı eksikleri de’ yok değil di kendimce.bir gün nezir kardeşim babasının yerine yine oraya gitmişti.beni aradı abi yalnızım yanıma gelirmisin sohbet ederiz.canım çok sıkılıyor.sen gel ben çayı hazırlarım dedi. ben de bunun üzerine yarım saat arayla kapıyı çaldım beni nezir karşıladı çaylar hazırlanmıştı.biraz sohbetin ardın dan nezir bana abi içeri de biro odası var kapı kilitli ama açarız bilgisayarlarla biraz takılırız demişti.bu olaya gönlüm elvermiyordu ama onu kırmamak için tamam dedim.ama aklıma hemen bir olay takılmıştı.bir amcaya geçmiş yıllar da istemiyerek kulak misafiri olmuştum.olay şöyleydi.abinin birisi bir iş yerin de gece bekçiliği yapıyormuş.hafta sonları kimse olmadığı için bazı zaman lar oğlunu gönderiyormuş.bu biraz devam etmiş.
Oğlunun iş yerin de canı sıkılmış.yan tarafta oda varmış ama kilitliğimiş.kapıyı biraz yorlamış açmış.içeride biraz oturmuş bu oturmanın neticesin de kapıya masanın bir bölümün de parmak izi kalmış.tabi çoçuğun bundan haberi yokmuş.daha kötüsü çocuk o gece bir şüre uyuya kalmış işte ne olduysa bu sıra içeri onu takip eden bir hırsız girmiş.
Onun zorlayarak girdiği odada bir miktar bara varmış onu alip son sürat orayı terk etmiş.tabi çocuğun bun dan haberi yok çocukta sabah olunca işçiler gelince ordan ayrılmış.
Saat on, olunca bu olay anlaşılmış polise haber vermişler parmak izi derken,her şey anlaşılmış masa da kapının bir bölümün de çocuğun parmak iziymiş.babasını çağırmışlar ama hiçbir şey elde edememiş babası çocuk hapsin yolunu tutmuş. Okuldan da ayrılmış çocuğun bir anlık hatası hem kendine hem de babasının işine son vermiş.tabi çocuğun sicilide bozulmuş. İşte aklıma gelen ilk bu olaydı ben bu olay üzerine arkadaşımı uyarmalıydım.ama ona orda ne kadar nasihat etsem or da 90 sayfalık bir roman yassam da o’ nun bunu anlamayacağını biliyordum.ben ordan gittikten sonra da burayı açacaktı.bundan emindim.arkadaşımın o çocuğun durumuna düşmesini sicilinin buzulmasını asla istemiyordum.çün kü o benim için değerliydi.bu olay üzerin de kafam da tasarladığım senaryoyu uygulamaya başladım.

Köşe Yazım
ŞÖFÖR
Bir fabrika da çalışan arkadaşın dudakların dan dökülen cümler.ben bir fabrika da çalışıyorum şöför olarak haliyle çalışma satim öğrencilerin okula başlangıç saatine geliyor du.
Ben bu saatler de çalıştığım iş yerine iş yerinin servisini kullanmak kayidesiyle arkadaşım la beraber her sabah durakta ki! bir iki öğrenciyi almak la beraber mesai saatine başlıyor dum.bu bir ay zaman zarfıyla devam etti.bir sabah yine öğrencileri almak ‘la beraber iş yerinin yolunu tumuştuk taki saat on otuz olana denk.sürdü sonra çalışma arkadaşımın birisi
Seni patron çağrıyor onun yanına gidermisin demişti.ben de odasının önüne gittim kapıyı vurup içeri girdim.
Bana bakar bakmaz bana söz hakkı verme den küfür de için de olmak kaydıyla ağzına geleni saymıştı.benim için bu sözün bittiği anlar dan birisi olup çıkmıştı.

KÖŞE YAZIM
SİM KART

Muhammet adın da’ bir arkadaşım la’ yaklaşık sekiz yaşın dan beri dostuk orta okul lisenin bir bülümünü hep onun la geçirdim. Biz gerçek ten birbirimizle çok sıkı arkadaştık.her şeyimiz bir biriyle uyum için deydi.sonra hayat şartları bizi farklı ortamın farklı hayatın içine itmişti.
Ve biz birbirimiz den kopmuştuk.o gün bu gün birbirimiz den bir daha haber alamadık.bu yedi yıl gibi, uzun bir zaman zarfıyla devam etti. Ne ben onu aradım ne de o, beni tabi,biraz da imkansızlıklar yılları kovala dı gitti.zaten ben de bulunduğum yerden ayrılmış istanbula yerleşmiştim.
O üniversiteye gitmeyi çok istiyordu bu konu da ben den daha umutluydu.bir ara bir okul kazandığını dört yıl sonra da mezun olduğunu öğrendim.aramak istiyordum ama aramakta gönlüm den geçmiyor du. çün kü zaman bizi çoktan koparmıştı.bir daha eski dostluk olmaz diyordum içim den,.ama öyle olmadı tam tersine bir sabah bilgisayarımı açtım bir imeil gelmişti bu o idi,yani Muhammet.sen beni bulmasın ama benden kaçmaz diyor du yazı da,.evet bu muhammedin ta ken disiydi.ben çok sevindim tabi hemen geri yazdım ona nerde olduğunu sordum.mezun olduktan iki yıl sonra kamoya memur olarak başlamış.yaklaşık dört yıldan beri İstanbul da görev yapıyormuş hem de yanı başım da.bu beni çok sevindirdi.

Gecenin mahtemi çöktü yine üzerime; .
Hiç bilmediğim kayıp bir şehri hayal ediyorum; ; .
Gözlerin de’;
Bazen dalıyorum’;
Okyanusun uçsuz bucaksız,
Derinliklerine,! ,

Şiir: HEYBETLİ ÇINAR
Bir gün sordum heybetli çınara
Seni bu kadar uzun ömürlü yaşatan ne…
Koskoca çınar dallarını büktü derin bir ah çekti..
Ve anlatmaya başladı! .
Keşke bu kadar uzun ömürlü olmasaydım da’,.

Gece yarısı bir telefon gedi saat oniki sıfır sıfır dı,
Dostum seni ararken ellerim tuşlara varmadı.
Yollarını gözledim seni bana soran olmadı.
Dedi birisi diğerine yol uzun du,farlar kısa.
Atladı iki arkadaş motor sikletine.
Zifiri karanlık şeritlere işlemişti

Sen anlamasın şiiri
İnce ruhlu
değilsin
Kimi zaman seni anlatır bana
Bir de! gidişini
Kimi zaman göz yaşının toprağa vurduğudur.