Aynı dört duvar arasında yaşlanıyoruz
Aynı koku, aynı böcekler iğrendiriyor bizi
Çoğu zaman aynı nefretle oturuyoruz karşılıklı
Büro tutsağı insanlardan bir kaçıyız sadece
Aynı saatlerde acıkıyoruz
Aynı markaları giyinip, aynı kokuyoruz
Aynı manzarayı seyrediyoruz camlardan
Ve aynı açlıkla soluyoruz dışarıdaki havayı
Uyandığımız saatler, konuştuğumuz adlar hep aynı
Aynı paralar kadar yaşıyoruz hayatımızı
Ama yine de
Bastırıyoruz birbirimizi farklı kılanları
Tülün Ceylan
29,09,2002
Kayıt Tarihi : 27.3.2003 17:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!