Sararmış umutlar ısınırken,
'aslında'lara asılı kalmış
tümcelerin derin soğukluğu
ateşi kesti.
İlginç, ağlamadım bu kez.
İs kokusu sardı hücrelerimi - sevdiğim-;
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Harika betimlemeler ve harika bir final. Şiir okudum diyebilmenin bahtiyarlığını yaşıyorum. Çünkü içinde derin bir 'Sen' var. Konu sen olunca aksi mümkün olamazdı zaten. SEN kal şairem...
İlginç, ağlamadım bu kez.
İs kokusu sardı hücerelerimi - sevdiğim-;
Canlandı ahşap evlerdeki yaşanmışlık,
Merdivenler, köşebaşındaki güvercinler,
Gölgeler, izler,
Çocukluğum.
Sadece biraz yorgunum.
***********Ne güzel günlerdi o günler ..İnsanlar insanca yoktu riyakarlık ..Şimdi herkes ekmek telaşında insanlık ikinci planda...Kutlarım güzel güçlü kaleminizi..Tebrikler...
*********SEVGİLER GÖNÜLDEN OLSUN BU DUYARLI YÜREĞE....
Aman umutlarınız dökülmesin.
Sevgilerimle.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta