Irzımız Şiiri - Bekir Dalkıç

Kimse kimseye hayvan demesin bu devirde.
Ben atım, sen köpeksin.
Bülbülüm kafesinde bu yıkılası evin.
Ben işçisiyim, sen bekçisi.
Nerede şu toprağın emekçisi?
Nasırlı eller, ayaklar,
Kim saklar ahımızı?
Ben yetim,
Bir çocuğuyum bu memleketin.
Sen görünmez bir kadın.
Görünmez gözlerin, bilinmez ilk adın, hissedilmez acın.
Nerede hürriyetin.
Vurdukça vurulamayan tokadım feleğe. .
Irzımız arasında şu titreyen bacakların.