*Belledim sokaklarını. Kimsesiz bir yaşam çocuğu geldi.Sen hiç kimsesiz oldun mu?
-Bu kimsesiz sokakların dilinde kaldın mı?
Bilmem ki neden sordun be çocuk? Sokaklar beni anlıyor mu ki?
-Ben onu özlerken, ben damla damla eriken, aman şairin damlaları inmesin kaldırımlarımıza düşmesin aşk için akıtılan damlalar kutsaldır der mi?
-Git be çocuk, git biraz da kimsesiz kal.
Hangi vir’anların tavılma azizisin. Benim kedersizliğimi kaldıracak sokak kalmadı. Yeni bir kente çentik attık.
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda