İroni Şiiri - Emine Genç

İlkokulda en zayıf dersim dil bilgisiydi.
Hala zayıf. Şu imlâ dedikleri zıkkımı bir türlü çözemedim.
Olmuyor
Hoş ilkokulu da bitiremedim zaten
Ne yapayım? Ben böyleyim.
Eylem, ünlem, özne, fiil ..vs.
Basmıyor meret.

Doğal biriyim ve doğaçlama yapıyorum.
Konuştuğum gibi yazıyorum.

Cümlem düşükmüş, bana ne, katip mi olacağım.
Noktası, virgülü, ayracı, ünlemi yolunu şaşırmış, olsun..
Allah yeter ki kalp yolumu şaşırtmasın.

Metin yazamıyorsam ne var yani
İki kırık kelimeyle yanlışta olsa meramımı anlatıyorum ya, ona bakın.
En azından doğru küfür edebiliyorum, bağzen harfler kendini yemiş olsa da

Ben çobanım, şalvargilim, nobranım..
Neysem o, ne çok ne de az.

Kelimeleri alkayıp pullayıp, cümleleri süslemekten, duyguları boya badana yapmaktan da anlamıyorum.

Buyum işte
Katkısız
TSE garantili bi cahil yobaz (!)
(nereden baktığına bağlı tabii)

Üstelik Hipermetrobum ve astlimatım var. ( her türlü görüş bozuk )

dilruba / 2018