Irmağın Kıyısında Şiiri - Şakir Kurtulmuş

açıkta kaldım
denizi kirleten ırmağın kapısında
yeni bir yol aradım
kesişti yollarımız

su içtim, baş üstünde tuttum
dağın gizemli basamaklarında
tütsülediğim fesleğen kokusu
bitti
ne çok iştah açıcı bahçelerde
sıkıştı göğsüm, büyük bir hınçla
nefsimi tutup ellerimle taa
yukarılara fırlattım
hızla çarpsın diye yere

şeyhi'nin kapısında bekleyen şair arkadaşım
yunusu andım,
arındım
şiire tutundum,
kul oldum,
kül oldum,
ara sokaklarında dolaştığım
şiirin zahter kokulu küllerinden
yeniden doğdum

semalardan geçtim
dağın toprağa dönük ağzında bir dünya acısı
pişmanlık, yitirilmiş
zamanlara öykünen insanların bağırışları
ağacın dilinde pişmanlık duyan bir elmanın
tövbesi, senin tövben
benim tövbem
onun tövbesi ağacın gölgesinde

hangi kör bıçaktan geri döndürüldü
kaderimiz bir çocuğun kaderiyle birlikte
hangi çağın izi alnında kabuk bağlamış
yosun tutmuş derelerin adı, ellerin
izlerin etrafında kurulu düzenleri aştım
dağ taş dere tepe yol yürüdüm
semalardan geçtim