Irkçılık Belası Şiiri - Cihat Şahin

Kur’an kesin etmiş yasak, kavmi ile övünmeyi!
Telin etmiş şanlı nebi, ırkı ile sevinmeyi!
“Kim överse atasından, haktan cüda şahısları,”
“Revaç bulmaz hak indinde, günah olur bütün sayi! ”

“Nar ehlidir” diyor kesin, yüce nebi izahında!
“Kim sayarsa dokuz kişi, hepsi sakar diyarında! ”
“Onuncusu olur kendi, ehli narla ebediyen,”
Hüküm böyle kesin iken, daim çoklar o gafında!

İcat etmiş pis Yahudi, milliyetin menfisini!
Son asırda bela etmiş, bize onun en pisini!
Tahrik etmiş cahilleri, düşman etmiş kardeşine,
Unutturmuş hakikati, mürşit etmiş nefisini!

Polonyalı ajan gelip, atmış fitne tohumunu!
Saf torikler kanıvermiş, güya önder sanıp onu!
Enver paşa bu illetle, yıktı koca Osmanlıyı!
Alet oldu Siyonist’e, hazırladı feci sonu!

Ziya Gökalp bir Kürt iken, niye yazdı o kitabı?
Neydi onun ilk isimi, kime idi ilk hitabı?
Kürtçülükten niye caydı, inkâr etti atasını!
İyi düşün akil isen, oluyorsun kime tabi!

Milliyetin İslam senin, o kâfidir şeref için!
Herkes ancak âdemoğlu, düşünmezsin bunu niçin?
Havva bizim tek annemiz, Varmı başka aday ana?
Kitap sünnet böyle diyor, yanlış olan şeyden kaçın!

“Ancak mümin olur kardeş”,ırk kabile kıstas değil!
Kur’an bunu ders verirken, batıllara etme meyil!
Son kitapta o hitaplar, ayet ile sabit gerçek!
İslam arzın son dinidir,yetsin gaflar artık ayıl!

Tek kurtuluş islamdadır, başka yollar çıkmaz sokak!
Ondan cahil kalanların, işi gücü nifak şikak!
Huzur sükûn isteyenler, sadık kalsın hep Kur’an’a,
Güzel günler vaat ediyor, müminlere cenab-ı hak!