İriden Ufağa Doğru Şiiri - Gülhan Özkara

Göller bölgesi
Suların Akdeniz’e doğru
Doğduğu yerler Anamas falan
Tayin işte
Gitmem diyemezsin ya
Bir köye verdiler “Koçular” diye
Lokanta yok, hamam yok, otel yok
Ali Çavuş isimli bir Allah dostu
Bizi evine aldı
Birinci katta bir oda verdi
Yatak gusül yeri bir de lavabo
Dolaplar da var tabi
Adam bizi her öğün
Evinde yedirdi içirdi aylarca
Ramazanda sahur dahil..
Saklardım çamaşırlarımı bir yerlere
Ali Çavuş’un hanımı nine bulurdu
Benim hiç haberim olmadan
Yıkardı kuruturdu
İkinci bir annem desem yeriydi
Evimde yenilen içilen alınteridir
Merkep yemler, inek bakar
Buğday eker bel beller
Kocasının eli hangi işteyse
O da onu eller
Kocasının asistanı gibi çalışır
Elmalara bakır sülfatı sıkmak dahil
Yemek hazırlamanın
Zaten lafı olmaz
Ben meyveleri anlatacağım
Piyasanın en muteber armutları
Elmaları bahçelerinde dikilidir
Satılanı satılır
Gerisi kilere dolar
Yenir ve yedirilir
Sobanın yandığı odanın penceresinde
Bir meyve kabı vardır
Önce en iri elmalar konur bu kaba
Nihayet kilerde en iyileri bitince
Sıra ufaklıklara gelir
Bu defa ufaklıklar konur bu kaba
Sen sanıyor musun ki köylülerin
Hepisi kaba saba
Misafirine asla en ufağı yedirmez
Büyüğü kalmamış o başka
Mevcudun en iyisini ama
Bir gün bu hatun nineyi kocası
Ali Çavuş sıkılamış
Sahura gece saat birde
Kalkacaksın diye
Allah’a sığınmış nine
Nasıl tam o saatte
Kalkabilirim diye
Gece gaipten bir ses uykusunda
“-Saat bir” demiş
Vay benim temiz kalpli ninem…
Sahura kalktık
Bir ağıt bir ağıt
“Ben bu Allah’ın hakkını
Nasıl ödeşirim” diye
Bana bu gece saat bir dedi
Diyeceksin saat birde
Kalkmasa ne olur
Kızar hanıma Ali emmi, azarlar
Öyle ki Azarınının bir dirhemini
Yiyen it kudurur idi
Tabi o zamanlar
Cep telefonu alarm malarm yok
1980 falan..
9 Kasım 2013