Cennete girmek için, akıtma kanı,
Biz kovulmadık mı Adem çocuğu ?
Bir elma yendi diye tüm bu acılar.
Ne günahın vardı Adem çocuğu ?
Ahh oğul !
Masumiyetinde kaybolasım gelir,
bir nefes kadar yakın,
bir rüya kadar uzak
ve bu ömür gibi
bitmek bilmeyince hasretin.
Sen, Hayatımın en büyük afetiydin,
ardında nice yıkıntılar bırakan.
Varlığın bir rivayet hatıralarda,
dinleyeni kahreden.
Ne fayda, pismanlıklar sonrası
lanet getirsem o güne ?
Kaç zamandır anılara kilitlenmiş yüregim,
Sen geldin bu gece yine aklıma !
Son gördüğümde gözlerinin feri sönmüştü,
alnında saçlarından süzülen hüzün.
O boncuk boncuk yaşlar neydi öyle,
Her carek kû tû tê bîra min,
di qada bîranînên te de,
wenda dibim.
Ew rûye te yê bê guneh,
kenê te yê wargeha sosinan,
porên te yên kû di çemên
Îro stranek xemgîn hate guhên min
dîsa helbest bariyan
wek dilopan ji dilê min.
Helbestên kû navê te lê,
helbestên rêwiyên riya te Asmîna min...
Çima tunebûna te ew qas zore,
Her şev kesera te
li deriyê dilê min dixe.
Derî vedikim,
te dikim mêvan ji xwe re.
te dikim mevana dilê xwe.
Vaye, vaye tû dîsa hatî !
Bu kaçıncı gidişindi, unuttum artık.
Son zamanlarda herşey
benden gidiyor sen gibi,
bir tek şu yalnızlık nehridir
hep bana akan.
Bak, ayrı şehirlere hapsolduk yine.
Aşk bana sahip olmansa,
ben memlûkün değilim.
Aşk sana sahip olmamsa,
ben efendin değilim .
Eğlenmek ise niyetin,
ben meyhanen değilim.
Feda olan sevdalar bitti.
Mevsimlik bile degilmiş ki seninkisi.
Emanet gülüşlerine kurban ettiğin benim,
yaktığın ben.
Ardında bir yangın yeri
bıraktıgını bile bile,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!