Irak'a Ağıt Şiiri - İrfan Karapınar

Siyah ufuklar geceyi çağırırlar yanıma
Ulur kurt,çöker çakallar leşlere,akbabalar
Cinayet saatinde bir zaman vurulur ama
Gören olmaz,bilen yoktur,çırpınır dakikalar
Babalar olur nâçâr,anneler düşer gama

Irak’ta zaman çıldırmış,insanlıksa çürümüş
Cılızdır titrek dualar,nasıl temizler kiri
Kör olmuş bütün alem de vahşet almış yürümüş
Bağdat,tarihin en güzel şehirlerinden biri
Çiğnemiş yaban çizmeler,kin gözleri bürümüş

Bağdat’ta kan yağmuru var,açar al al çiçekler
Bir mavi ay doğar,sema yanar,akar gözyaşı
Ağlar nice analar ve ağlar nice bebekler
İster bu vahşeti seyret,ister ruhunda taşı
Dünyanın ayarı bozuk,hiç dönmez tekerlekler

Vadiler ceset dolar bir bir dağılır cehennem
İnsanlar kemik,insanlar et,insanlar birer hiç
Çalar ölüm şarkıları,şeytanlar gelir her dem
Ruhlar satılmış şu an,gel sen de bir fiyat biç
Susmuş bütün insanlık,ah,merhamet gözlerde nem

Bir ölüm yangını bekler,alev gibi saçları
Bir ateş doğar semadan,bir ezan ruha üfler
Bir zafer narası atar,hissizce dudakları
Düşman kara bir örümcek gibi sinsice bekler
Bir ateş saklar gibi kızıllaşır yanakları

Gözleri kanla dolu,şafaklara doğru bakar
Bombalar yağar da bilmez ne gece ne de erken
İçinde kahkaha atan vahşi bir hayvan yatar
Bomboş meydanlarda o,sessizce gezinirken
Beyninde dehşetli ve korkunç bir depreniş patlar

Biter elbet bir gün biter,beyindeki çileler
Bu dünya ne Nemrutlar,hey,ne Firavunlar gördü
Çözülür elbet çözülür,muamma bilmeceler
Kahpe felek tarihinde çok kez ağını ördü
Ağ yırtılır,düşer maske,biter kara geceler

Mart 2007