Çoktan kaybettiğimiz irade, birgün
hatırlatır kendini, yokolmuş yapılardan
yükselen duman, uzaklardan da
görülür artık.
Bir uzun çığlıktır hayat, alevleri sarmış
etrafımızı, uzak gölgelerde kurulur yeni,
bir varoluş, bir sığınak. Biri tutar elimizi
battığımız yerde, terkettiğimiz, döner geri.
İhmaller çağında, belki kurarız esenliğimizi.
Bütün nefesler ihtiyaç ve unutuşun çılgın zehri,
bin ölümle yaşadığımız, yarının parlak görkemi.
Kur unuttuğun dünyayı, başka zamanlar da bağışlar. Bırak kendinden ayrıyı, bütün mesafelerde o var.
Bu yangın söner elbet, sakin bir yapıda açılır çiçek,
hoş kokular sarar etrafı, gülüşler ezel ebed.
Her gülümsemeden sonra yıkılan,
tekrar yükselir, uzak diyarlar da,
bir kahrın hakimi, doğar bir başka
yapıda.
Tarih biraz da budur, bitti dediğin, çıkar karşına.
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 27.12.2021 09:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!