İpuçları Şiiri - Necdet Arslan

Oda müziği bitince kalkarız.Akşam yaklaşıyor
Haklısın-ne de olsa-sürgünüz sonraya.

Sonra susuyorum,deme bana.Dönemeç gelmeden tıka
basa söndürürüz dudaklarımızı

Dudaklarımızdaki bütün sözcükleri şimdi silkelemeliyiz y ile başlayanların
düşmesi için.

İçindeki harfleri silinmiş bir akşam var,yüzleşmeliyiz ilkin.
İlkin yağmur düşer tenlerimize.Sonra ötekiler:

Öteki olan her şey uçucudur
Uçurtma ,bulutlara dalıp çıkmaktan hükümlü

Hükümlü kuşlar da vardır ve hep hercaidirler,silme doluyken
ağızlarını lehimleyen onlardır çünkü zamanın.

Zamanın gerçekle düş arasında kıskıvrak edilmesi bizim
İhmalliğimizdendir. Bakıp bakıp kendimize güldürüyoruz mermere
yansıyan silüetleri. Geçmek varken kendimizden

Kendimizden sürgünüz son sayfasına son öykümüzün-Örneğin-
nasıl avutabiliriz elimizden öykümüz alındığında ne söylersin
ilkin bana. –Saat kaç oldu şimdi? -Hani yorulmamış olsaydık
tanık olurdu konuşmalarımıza bu aynalar bu duvarlar bu karbonlu oda

Oda müziğinin biteceği de yok ya…

Neyse…