İplikçiler Mezarlığı Şiiri - Haydar Şahi ...

İplikçiler mezarlığında bir beyaz gül
Beyazından mermere düşüyor çiğ
Yanı başında artezyen kuyusu şırıl şırıl su
Şimdi ölen kim sıra kimde
Artık kim gelecek haneme
Buruk bir gülümseme altın dişlerimde
Son umuda düşen yaş bilmem taşın neresinde
Sıcacık toprak toprağa kavuştu sıcacık kan
Etimi toprağa teslim edenlerin ayak izleri silecek kanı birazdan
Yatacağım yerde bin tür böcekte bir heyecan
Ne umut kaldı artık bende ne akşam
Belli ki artık hep yatıp uyuyacağım
Hani sevdiklerim hani küstüklerim
Hani hani her gün övdüklerim
Nerede şimdi hep yerdiklerim
Uyandın artık, uyandım derin bir uykudan
Başıma hangi kuşlar konacak acaba marazdan
Biliyorum benden doyacaklar birazdan
Başımda rüzgar esse de
Bundan habersiz kalbim
Habersiz, ölü bildiğin kalbin
Karafçılar çarşısında üç bronz heykel
Heykelin pasından yere düşüyor çinili ezhar
Orada kaldı akıl orada kaldı yaz bahar
Köprü yolunda iki sıra kavak
Hani ömrün sonunda şakıyan
Ellere hande bana nalan
İplikçiler mezarlığında bir bahçe
Bahçede ölecek elbet bahçıvan
Bahçede ölecek elbet bahçıvan