İp ve asfalt Şiiri - Akın Akça

Birer hayal gibi, yakalamaya çalıştığımız hayal;
Çokluktan tümlenen, gerçek tek yüreğe girer.

Telefon tellerinde güvercinler, bulunur bolluktan;
Asılı duruyorlar havada, yanmıyorlar hiç, nasıl?

Aşağıda araba yolu Tunalı’da, olanca işlek;
Sirenler birer elek, seyrediyor arabalar vızır vızır.

Araba asfalt yolu, boyunca hareket ediyor;
Uzunlamasına ve otomobiller anca hareket ettikçe.

Bekleşmekteler kuşlar mutlu, huzurlu, bir görünüş;
O teller, yukarı-aşağı titreşiyor telefonda direk.

Güvercin kilolarından mı o teller böyle oldu;
Yoksa ağırlaşan gözyaşları mıydı onların bir kerelik?

Yukarı-aşağı döngüsünün, ileri-geri, sağ ve sol
Ya da döngüsü, kişinin koordinatına göre şüphesiz

Ters bir orantı sunuyor, dikatte bazı gözlere
Ama sonra yayalar bazen ilerliyor, geçitte bürünüş

Ve arabalar durmak zorunda, kırmızı ışıklarda;
O aşağıdaki kuşlar, gözü kapalı duyumsuyor bunu.

Kuşların algılayışı sessiz, hareketli, kanter’siz
sanırsan, insan yayalara hata edebilir bakmada.

Çünkü onlar da yeğin, eline çabuk yani, zor değil;
Kinin içmeyip selam vermekteler seri şöförlere.

Tekerlekli telefon telleri, o, çizgide ilerleyen ip;
Kendileri ötüşteler, kuşlar durdukça diyerek “tıp”.

Sanki bir ip merdiven sarkmış gökten olunabilir;
Yukarıdan fasulye ağacı, çıkar iken nikbin devrilen.