Binmişim hayat denen huysuz yaban atına;
Sırat köprüsünde rodeo yapıyorum.
İpin ucunu yitirmişim bir kere.
Ne bindiğim atın gemi elimde,
Ne bulanık suda avladığım balık var oltada.
Zifiri karanlıkta ip/ucu arıyorum.
Bir bulabilsem her şey kolay,
Çorap söküğü yaşanacak günlerim.
Önüme düşen sakal ak mı, kara mı belli olacak.
Saflığıma vurun işte…
Ak belledim ya karayı.
Çiçekler takmalıyım ak saçlarıma,
Kara çiçekler…
Kara gözbebeklerimde büyüyen korkular gibi..
Faili meçhul bir ölüm,
Dört yanımdan omuzlamış götürüyor beni.
Kayıt Tarihi : 23.12.2006 14:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her insanın yaşama ve geleceğe dair korkuları vardır.Daha çok yitirecek bir şeyleri olanları ilgilendiren bu korkular; hayatı anlamlandırmaya uğraşan ama kaybedecek hiçbir şeyi olmayanları da kuşkuya yöneltecektir.Bu kuşkuların sonunda ipucu ve ya ipin ucu şeklinde karşımıza çıkabilir ölüm.Zaman zaman kesintiye uğrayan tatlı hayat, inadına ve dirençli bir şekilde yaşanmalıdır.Sonuç olarak yaşamaya bir yerden başlanmalıdır.Ve ölümle karşılaşana kadar asla vazgeçilmemelidir.
Ak belledim ya karayı.
Çiçekler takmalıyım ak saçlarıma,
Kara çiçekler…
Kara gözbebeklerimde büyüyen korkular gibi..
Faili meçhul bir ölüm,
Dört yanımdan omuzlamış götürüyor beni.
Ustaca yazılmış mükemmel bir şiir
yürekten tebrikler
selamlarımla
Ak belledim ya karayı.
Çiçekler takmalıyım ak saçlarıma,
Kara çiçekler…
Kara gözbebeklerimde büyüyen korkular gibi..
Faili meçhul bir ölüm,
Dört yanımdan omuzlamış götürüyor beni.
Ustaca yazılmış mükemmel bir şiir
yürekten tebrikler
selamlarımla
saygılar..tebrikler....
Saygımla
TÜM YORUMLAR (6)