İnziva Şiiri - Özlem Çay

kepenklerini indirdiğim
içimin tozları,
gökyüzü çukurlarına sığınmış.
üstüm başım mürekkep,
bileklerimde şiir lekesi..
ne yana dökülse kurşuni kalem!
şehadete yeltenen
merhamet rahminden
sözsüz ölü bebekler düşüyor.

göbek bağlarından kesip
suya bıraktığım cümleler
devrini tamamlayıp
bir devri kapatmaya meylederken,
ardısıra
sokağa akan devrimci isyanlarla
elele tutuşacağı derinlere yığılıyor..
kaderin cilvesiyle
muhtemel, küçük bir çarpışma anına dek
sancılı kusmalar yutulacak...öz/