İntihar Şiirleri-4 Şiiri - Dinmez Er

Başımız döndü
Başı döndü aşkın
Kentten kente dolaştırdık onu
Kilometreleri yedik yuttuk
Şarkılar söyledik,
Türküler çağırdık, halay çektik
Dans ettik, kadehler çınlattık
Durup dinlenmedik,
Yorulmak nedir bilmedik.

Durup şöyle bir düşündüm,
Baktım da bugün arkama
Günler, aylar olmuş görüşmeyeli
Yoksa yıllar mı?
Dünya eksenini şaşırmış
Azgın sellere kapılmış zaman
Mekik elde ağ örüyorken bir zaman
Yarım kalan ağ dolaba saklanmış
O isimsiz aşk bir masal olmuş şimdi
Ne olurda değişir hayatlar mevsimler gibi
Suskunluklar örter üstümüzü
Desem mevsimlerin aklı erer mi?

Onu bilmem ama ben hala bıraktığı yerdeyim.
Kayıp geceler, umutsuz bekleyişlerleyim
Dilsiz gibi sessiz,
Sağır gibi sorgulu bakarak yollara
Onu anmak sanki bana günahlar yazıyor
Defterinde isimler, adresler, telefonlar
Yeni arkadaşlar, dostlar, şiirler
Kim bilir, belki bir sevgili bile
Onunla hiç gitmediğimiz kentte
Başını döndürür kalabalık salonlar, renkler, ışıklar
Başka bir dünya sunar sana mikrofonlar, kameralar
Arsız bakışlar, ağdalı iltifatlar, sinsi davetler
Biliyorum böyle bir şiir üzecek seni
Artık kabullendiğim yokluğuna alıştım
Bir intihar kokusu dolanıyor havada
Deki meteliksizlikten, ilaç kar etmeyen hastalıktan
(………) senin yüzünden
Bir şairin saklı gözyaşlarını
Kim görecek, kim bilecek?

Dinmez ER / Çeşme / 2013. 07. 25 /