İntihar Ettim Şiiri - Seyfettin Bilal Özlük

Sevgim korkuyla beraber büyüdü içimde
Sevdikçe korktum
Korktukça daha çok sevdim
Er geç birilerini boğacaktı bu duygular biliyorum
Neden sonra farkına varıyor insan
Ayağına takılan bütün taşları
Yoluna kendi döşediğinin..

Benim yarınlara inancım senden yüklüydü
Daha cesaretliydim
Planı çatılmamış yarınlara ektiğim umutlar
Er geç açacaktı biliyordum
Deli sevdalı çocuk yüreğinin
Nicelerinin uğruna kıyametler kopardığı
Değersiz değerlere sırt dönmüş güvenli saflığında
Bir sonsuzluk buldun kendine
Ve hayatımızın resmini çizdim duvarlarımıza
Sonra birden yeşil bir kentte
Ilık bir yaz gecesinde astın beni.

Sevdalı ömrümün dakikası beş para etmedi ödedim
Cümlelerim seni taşımaktan yorgun düştü
Son sözün ve son anın
Efendisi olmaya bilenmiş yüreğine yenildim
Geçmişten nefes alıp geçmiçe nefes verdim
Anılar kemirdi yüreğimi
Felç oldu hislerim
Zamanın çoktan dibe çöktüğü kum saatimin belinden
Tek bir saniye bile süzülmüyordu
Ters çevirmeye cesaretim yoktu
Çünki yeniden başlayacak bir hayatın
Korkağı olmuştum.

Aşkların sonunda hüzün vardır
Ya sen hüznü boğarsın yada o seni boğar
Ama birisi kanatlarını kırarsa eğer
Yaralı kuş rolünü soyunacağına
Yürümeyi denemelisin hayata dönmelisin
Bunları düşünebilmek bile kendime dönüşümdü
Ve sonunda infaz ediyordu içimde
O gece yüreğimdem sağ çıktıysan eğer
Ölen ben olurdum
O gece hayatın lekesiz bir anında
Seni intihar ettim
Şimdi katil benim!

Artık gecemde bir boşluksun yavaş yavaş
Taze anıların altına gömülüyorum
Ve sana ait olduğunu sandığım herşeyin
Aslında bana ait olduğunu anlıyorum
Hiçbir duygunun tek ilhamı değilsin
Kendimi yeniden keşfettikçe seni kaybediyorum
Ve ufkuma sensizliği korkusuzca geriyorum.

Beni, bizle başbaşa bıraktığından beri
Tek duam bizden yana
Ya senin, benim gibi sevmen
Ya da benim senin gibi, beni bırakıp gitmen
Ama bize bırakmak yalnız sana yakışır....