Kûn demiş Hayy, davet olmuş ismime
İtirazdan imtinâ, âr etmişim
Nutfe iken can verilmiş cismime
Şikâyetten sarf-ı nazâr etmişim
Bir melekti elim, kolum, odağım
Sudan idi ilk beşiğim, kundağım
Tam olunca ağzım, dilim, dudağım
Ses telimi şükre âyar etmişim
Beslenirken türlü türlü gıdayla
Poz vermişim alım ile edayla
Büyüdükçe küçülen o odayla
Gül tenini anama dar etmişim
Olmasa da ufacık bir kusurum
Bozulmuştu o baştaki huzurum
Uzayınca zaman ile bu durum
Ağlayarak terk-i diyâr etmişim
Her feryâdım ârif için dilekti
Anlayıp da koşan aynı melekti
Yaşadığım o mutluluk bir ilkti
O'ndan ana, anadan yâr etmişim
Kucağının farkı yoktu ocaktan
Kar yağarken yanıyordum sıcaktan
Buna rağmen farkım yokmuş çocuktan
Aşırı naz yok yere zâr etmişim
Yaş alırken her yıl güle oynaya
Yetmişimde fırsat buldum aynaya
Gerek var mı gördüğümü sormaya?
Teni buruş, saçları kar etmişim
Bu hikâyem hoş gelse de âleme
Gerisini anlatmak zor kaleme
Gaflet için az demek ne kelime
Süslü hâna çok itibar etmişim
Bırakınca kendimi hoş yeline
Kapılmışım hevânın haz seline
İrademi verip hergün eline
Hayatımı nefse kumar etmişim
Akıl ile bezemişken kulları
Hazin sona yön etmişim yolları
En değerli anlarımı, yılları
Boş geçirmiş ve... intihar etmişim!
Kayıt Tarihi : 30.7.2024 13:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hazin sona yön etmişim yolları
En değerli anlarımı, yılları
Boş geçirmiş ve... intihar etmişim!
Hayatın özeti. Farkına varmak, hatalarımızdan ders almak, zararın neresinden dönülürse kâr saymak bize düşen. Kendinizle bir iç konuşma gibi kaleme alınan güzel şiirinizden herkesin payına düşen öğütlerden dolayı kendi adıma teşekkürler. Hisseden yüreğiniz hünerli kaleminiz dim olsun.Saygıyla
TÜM YORUMLAR (1)