Bir su damlası bile söndürebilecekken yangınımı,okyanuslar bile yetmiyor artık içimdeki koru söndürmeye
Öylesine büyüyor ki yaktığın ateş,gözyaşlarımı da akıtsam içime sönmüyor işte...
Hüzün denizinin köhne kıyılarında boğdun beni ve ben bunu da sevdim,senden olan herşey gibi
Herşey gibi sevdim seni.!
Herşeyin olmak istedim...
Nafile sevdaların söz dinlemez yaramaz çocuğu oldum.
Fermanı yazdın ve tek cümleyle idam ettin herşeyi..
Bahar gibi geldin,hoş kokunu bıraktın...
Sonbahar gibi gittin ve dökülen yaprakların kaldı bana...
Tomurcuk oldun hayatımda,renk verdin...BEN rengini de sevdim.
Sevdiğim renkler kadar canlıydın..
Şimdi gel yağmurlarınla,güneşinle gel..
Gel ve bir daha GİTME...
Ayrılıklar zordur,yamandır ve kolay değildir unutmak bir sevdayı..
Bir sabah uyan ve gel,gözünde yaşlarla değil içinin tomurcuk gülleriyle...
GEL...! ! !
Kayıt Tarihi : 27.7.2010 20:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!