İntibâ Şiiri - Muharrem Küçük

Kovulmuş ateş
Toprağın paçalarını çekiştiren kibir
Karanlık hâkim karanlığın içinde
Yeryüzü güneşi dürüyor katmanlarca buzul incisinde
Diri kalan ışığa naz edercesine
İn saçlarının telinden kızıllıklara
kırışmamış alnını eskit zamanla
Çalış yitirdiğin Intibâya

Uzak yakının arasında mesafe
Uç ucun tersinde göçebe
Devasa tükenişlerin ölümünden kabuk değiştiren eşya
firkatin habercisi
Unutma
Yalnızlık urganı bağlanmış göbeğine tutun
Çağla intizara

Merkezi siyah
Bıçak rüya ve kan girdabında
suyun gebeliğini yemleyen kara kargayı anımsa
Fokurdayan çekirdeğin sarhoşluğuna
Bağdaş kur
Ram ol
eğ başını
Nabzının koynunda
Çekil inzivaya

Unutulmuşluğunda yüzüstü sürünen ruh
Toprağı eşeleyen günahın azmettiricisi
kabahâti sensin
Çırılçıplak üreyen kaburga kemiğine işgüzarlık ettin
Diline sus
kalbine us kementini bağlayıp
Aldığın nefesi kutsa
Vaktin dolmadan
Çömel Imtihana