Oturuyordum ıssız ve karanlık odamda. Izdırap ruhumu kapz ediyordu.Yanı başımda duran masa çok kalabalıktı. Pişmanlıklarım, hatalarım, keşkelerim ve neyselerimle doluydu.
Göz perdemi kaldırdığımda oda sessiz ve zifiri karanlıktı o an ölmeyi o kadar çok diledim ki...
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta