İnsansın Şiiri - Ahmet Yılmaz 3

“Ben elayım”
diye övünmesi çiğdemin
lalenin
“Neden boynum eğri”
diye sitemi
güzellemedir aslında
hayata dair
saklıdır çekirdeğinde sitemin
sığınmış bir köşesine sevgi
şahdamarındaki kanda
dargınlık haykıran gözde
suskunlukla görürsün
hayatın güzelliğini
ve sen de bir güzelleme fısıldarsın
hayata dair
söyleyemediğin sözde
bakamadığın yüzde saklı
yürekten bir güzelleme
kayadaki sızıntı kadar berrak
ve ana sütüne koşan bebeğin
coşkusu kadar içten
bir güzelleme

insanı insan olduğu
doğayı güzel olduğu için
ak saçlı nineyi anıları
kundaktakini umutları için
sevmeyi öğrenmişsen
yorgun masadaki çay
karakışa hapsolmuş ormanda
titreyen kulübe
ve kulübedeki teneke soba bile
yılgınlık değil
güç yüklüyorsa umutlarına
laleyi de çiğdemi de
anlamışsın demek ki

ve biliyorsan
alacağın en güzel hediye
kenarda köşede kalmış
birilerine heba edilmeden
sana saklanmış
utangaç bir tebessümdür
sen çiğ değilsin artık
kurban olsun sana
hem çiğdem hem lale

karanlığı dert etmeden
ve ‘sabah bir olsa’ telaşından uzak
sığınabiliyorsan akşamın dostluğuna
hep yanında taşıdığın
yüzlerce saat uzaktaki dostların
birer birer el sallıyorsa
karanlığın en derinlerinden
ve uzattığın parmaklarını
okşayarak geçiyorlarsa
ve bir kahve içimi uzakta
ve fısıldaşacak kadar yakın
hissediyorsan
esmeyen rüzgar bile getirebiliyorsa
seslerini kokularını
acelesi de yoksa sabahın
hayatın kendisisin sen
en güzelsin
en insansın
laleler çiğdemler kurban sana
sen insansın...