İnsanoğluna Kanma Şiiri - Zeki Günay

Deme halimi bilen yok, bir bilen vardır,
Kimine dünya geniş, kimisine dardır.
İnsanlar nankördür, unutur yaradanı,
İnsanı unutmayan, tek yüce mevladır.

Allahtan hep hayır iste şer'i unutma,
Sana taş atan olur, dalını kurutma.
Düşmanlarının elinde, bir dirgen olur,
Sakın kendini harmanda, yele savurtma.

Bin kere düşün ki? Kararın hayır olsun,
Hayatın ve ömrün, Allah yolunda solsun.
Her zaman her yerde, yüce Allah'ı an ki?
Amel defterin gelip, sağ eline konsun.

Her insanda dil var, insanlar herşeyi der,
Fitne çıkaran insanlar, ölü eti yer.
Sen sen ol, gerçeği bil öyle itibar et,
İki taraflı dinle, kararı öyle ver.

Görünen görünür, sen görünmeyene bak,
İmanın ışığını, hep hak yolunda yak.
Kimi yazar, kimi karalar, insandır bu,
Ahirette görünür, kim kara kimler ak.

İnsanlar düşmüş, mal mülk şöhretin peşine,
Kuran ve Namazla, bu kulların işi ne?
İnsanlar bir yol tutturmuş, giden gidene,
Bak haram lokma yiyen, adamın dişine.

İnsanın gözü kör, ne fayda kulak duysa,
Zina yapan insanım der, insanlık buysa.
Herkes ben kazandım der, vereni kul bilmez
Her nimeti veren, Allah değil mi? Oysa.

Her doğru her yerde, bana söylenme derler,
Bu lafı diyenler, inan amelden yerler.
Allah buyurdu habile, sen hep doğru ol.
Doğruluktan kaçana, dilsiz şeytan derler.

Korkağın pazarı, her zaman ucuz olur,
Dünyada iş yapar, Ahiret zehir olur.
Herkes cennetim diye, gezinir dünyada,
Ahirette cehennemi, insan doldurur.

Ey kul Zeki anlatmak mı? Anlamak mı? Zor
Kul bilir unutur, cehennem ateşi kor.
Cenneti unutan, düşmüş dünya derdinde,
Cehennem kazanmak kolay, cennet ise zor.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY